سهراب لشکری*
همانطوری که می دانیم لازمه توفیق در هر امری وقوف و آگاهی کامل و شناخت پارامترهایی است که ممکن است به نحوی مثبت یا منفی در امر مورد نظر مؤثر واقع شوند.
توسعه اقتصادی و اجتماعی در هر جامعه ای دستآورد آن جامعه محسوب می شود و در محتوا و نمود دارای مختصات فرهنگی است و هدف از توسعه ایجاد زندگی پرثمر مادی و معنوی است که توسط فرهنگ تعریف می شود. به این ترتیب می توان گفت: «توسعه دستیابی فزاینده انسان به ارزش های فرهنگی خود است».
زمانی که اعضای یک گروه اجتماعی با یکدیگر همکاری صادقانه داشته باشند گرایشات آن در جهت اهداف گروه شکل واحد و یکپارچه به خود می گیرد. و بالعکس وقتی که بین اعضای گروه تفرقه و ستیز حکمفرما باشد یگانگی گروهی از هم می پاشد و تعارض و ستیزه جویی جایگزین همکاری و معاضدت گروهی می گردد. به قول مولوی، شاعر فرزانه:
ای بسا هندو و ترک همزبان
ای بسا دو ترک چون بیگانگان
بس زبان محرمی خود دیگر است
همدلی از همزبانی بهتر است
مهربانی خویشی و پیوندی است
مرد با نامحرمان چون بندی است
قبل از پرداختن به اصل موضوع ضرورتاً به چند سؤال باید پاسخ داد:
1-آیا فرهنگ مردم ممسنی دارای تعارضات درونی است؟
2-آیا این تعارضات ناشی از مهاجرت از روستا به شهر است؟
3-آیا این تعارضات را دیگران برای بهره کشی و رسیدن به منافع شخصی دامن می زنند؟
4-این تعارضات بیشتر چه زمانی خودنمایی می کند؟
الف): در پاسخ به سؤال اول باید گفت فرهنگ وقتی مجموعه آداب، رسوم، سنت ها و ارزش های مادی و معنوی یک جامعه تعریف می شود چگونه این مجموعه می تواند معارض یکدیگر باشد؟ اگر این چنین بود اصلاً مجموعه ای به نام ایل ممسنی به وجود نمی آمد.
ب): در ممسنی مهاجرت یک امر درونی است. این جابجایی ممکن است از جهت مادی عوارضی برای مهاجر و مهاجرپذیر به همراه داشته باشد ولی چون در ارزش ها بی تاثیر است عوارض آن ناچیز و قابل محاسبه نیست.
ج): در جواب سؤال سوم باید گفت متاسفانه
این عامل یکی از مهمترین عواملی است که سدراه توسعه و ترقی این منطقه زرخیز و مانع از قوه به فعل درآمدن استعدادهای غنی، طبیعی و انسانی آن بوده است که در گذشته و حال فرد و یا افرادی با عنوان کردن برای رسیدن به منافع هرچند کوتاه مدت خود، آن را دامن زده اند.
*کارشناس علوم اجتماعی از دانشگاه اصفهان
حضور و ظهور واژه طایفه گرایی در ممسنی را باید به دو برهه زمانی در تاریخ ممسنی تقسیم نمود:
1-طایفه گرایی و عاملان آن پیش از انقلاب
2-طایفه گرایی و عاملان آن پس از انقلاب
علامه طباطبایی در تفسیر این آیه گفته است:
1-از این نابسامانی فقط گروه محدودی که هدفشان منافع شخصی و ثروت اندوزی است استفاده خواهند برد.
2-عدالت و مساوات عملی نخواهد شد در نتیجه حق به حقدار نمی رسد.
4-آن دسته از افراد شایسته و واقع بین که هدف خدمت عمومی دارند از صحنه کنار رفته و بلااثر می مانند.
8-قوم گرایی، باعث عدم اعتماد کلی آیندگان نسبت به شهرستان خود خواهد شد.
9-فرصت طلبها و ضدانقلابیون از آب گل آلود ماهی می گیرند.
13-صاحبنظران نسبت به مسائل شهرستان بی تفاوت و بی رغبت می شوند.
17-قوم گرایی باعث عقب ماندگی و محروم شدن شهرستان از پیشرفت های سریع و مدرن قرن حاضر خواهد بود.
18-و بالاخره با این روند در سال های آینده مشکلات شهرستان بیشتر و به نقطه جبران ناپذیری می رسد.